Klein maar fijn, de keramische kunstwerken van Frode Bolhuis uit het wereldse Almere. Sowieso ga ik superlekker op alle gekozen kleuren, maar ze zijn allemaal toch een feestje voor het oog?
Even weg van de gebalde vuisten en setjes mannen met een erotische ondertoon uit de Sovjet-Unie, maar nu wat meer propaganda uit Polen, Vietnam en Japan.
Over (wereld)tentoonstellingen gesproken, vroeger maakte ze ook nog veel van die heerlijke birdeye views van de stad of het terrein waar het werd gehouden. Een soort aerial plaatjes avant la lettre.
De wereldtentoonstelling heeft niet alleen altijd goede posters, maar blijkbaar ook officiële postcards. Althans, de editie uit 1939 in New York wel. En dan meteen ook mokerveel. Van paviljoenen tot aan uitvindingen en van volledige overviews tot aan recreatie: een heerlijk kijkje in het tijdsbeeld.
Over Jerry-Lee Bosmans gepost, ik had weer een aantal series gemist. Zoals 328-343. Zoveel lekkere kleuren en vormen, geen idee waarom, maar het ticks alle boxes.