Ik moest even graven, dat was dus 2011, maar Aakash Nihalani heeft het afgelopen decennium niet stil gezeten. Van single neonlijnen naar meer 3D-achtige constructies. En niet alleen meer voor buiten, maar inmiddels ook binnen.
Weer een fijne selectie van de betere ukiyo-e, want kijk nou eens. Hasui, Yoshida en Koitsu leverden toch puik werk af.
Even weg van de gebalde vuisten en setjes mannen met een erotische ondertoon uit de Sovjet-Unie, maar nu wat meer propaganda uit Polen, Vietnam en Japan.
Over (wereld)tentoonstellingen gesproken, vroeger maakte ze ook nog veel van die heerlijke birdeye views van de stad of het terrein waar het werd gehouden. Een soort aerial plaatjes avant la lettre.
De wereldtentoonstelling heeft niet alleen altijd goede posters, maar blijkbaar ook officiële postcards. Althans, de editie uit 1939 in New York wel. En dan meteen ook mokerveel. Van paviljoenen tot aan uitvindingen en van volledige overviews tot aan recreatie: een heerlijk kijkje in het tijdsbeeld.