photography
Wat als je niet opgaat in de massa, maar erin verdwijnt? In de serie Camo van Thandiwe Muriu worden vrouwen één met kleurrijke Ankara-waxstoffen. De portretten zijn visuele statements over identiteit, erfgoed en vrouw-zijn, opgebouwd met alledaagse objecten als haarspelden, muggenwierook en wc-rollen. Symbolen van creativiteit en hergebruik in Kenia.
architecture
Wat gebeurt er met een gebouw als je z’n omgeving weghaalt? Als je de ziel van de stad vervangt door leegte, maanlandschappen of eindeloze woestijnen? In de serie Misplaced van Anton Repponen worden landmarks uit hun vertrouwde omgeving gerukt en gedropt in desolate, vreemde oorden. De Duomo van Milaan
package design
Nu ligt Akita niet om de hoek, dus de kans dat je er binnenloopt is vrij klein. Maar de koffielijn van 08coffee is ook online te bestellen (of te bekijken, ook goed he) én is de cutest. Dat komt vooral door de Shiba Inu, want look at it. Of Akita
package design
Voor goede packaging moet je meestal bij gin of vodka zijn, maar tegenwoordig gaan ze vooral los op: kombucha. Net als gin niet echt weg te krijgen, maar ook deze zien er weer wonderschoom en fresh uit.
art
I love... all... dit. Fidencio Fifield-Perez maakt van alledaagse dingen kleine kunstwerken. En het helpt natuurlijk ook mee dat het vooral allemaal planten zijn, want dat scoort altijd bonuspunten.
art
Soms stumble je viavia weer op een pareltje uit de oude doos. Zoals deze tentoonstelling van Takashi Murakami in 2010 in Versailles. Een dikke cultuurclash, en daarom extra amazing.
art
Barry McGee heeft nu ook een expositie in Kopenhagen en deze is natuurlijk ook weer geweldig. Een kenmerkende stijl, maar nooit saai en vervelend.
Art of the Future 🚀 Soms kan ik heerlijk verdwijnen in de veilingen van Christie’s. Niet dat ik ergens nig een miljoen in een jaszak heb branden om een Banksy te scoren, maar vooral om me te vergapen. Deze keer was dat op de lots van 'Over the Horizon:
Genetic Bomb 📸 Waanzinnig mooie fotoserie van Kriss Munsya waarmee hij een Contemporary African Photography Prize in de wacht sleepte. Geboren in Congo, opgegroeid in België, wonend in Vancouver, en dat zie je allemaal terug in zijn werk 👌🏼 Borduurscapes 🪡 Make borduren great again. En daar is Victoria Rose Richards op zich
Kioski 🗞️ Eindelijk weer een nieuw fotoboek van Zupagrafika. Deel 5 inmiddels, na o.a. de odes aan Sovjet speeltuinen en het betonnen Siberië. Deze keer hebben ze een heel fotoboek gewijd aan de kleine straatkioskjes in Centraal en Oost Europa. Props voor Maria 🙏🏼 Geloof is heet? Een paar jaar geleden
L'an 2000 🔮 Een blik op het jaar 2000 vanuit 1899 levert fantastische plaatjes op. Uitgegeven voor de wereldtentoonstelling van 1900 door een Franse speelgoedfabrikant bieden ze een mooi inkijkje in de tijdsgeest, want alles kan. En tegelijkertijd zijn nog best veel dingen realiteit geworden. Neat. Bikers of Hanoi
Elke maand de highlights in je mailbox.
Oehlala, c’est magnifique. Alles uit de 30’s van de hand van Roger Perót is geweldig. Heerlijke stijl, prachtige lijnen en goede kleuren. Bon.
Nieuw werk van Rafael Silveira, waar ik vorig jaar ook al van weg was. Anderhalf jaar verder, dus weer mooie nieuwe dingen. Keep it up, por favor.
No Man’s Sky is m’n nieuwe game on mezelf in te verliezen, dus een perfecte timing om op het werk van Eyvind Earle te stuiten. Bekend geworden in de 1950’s voor zijn achtergrondwerk voor Disney, maar hij bleef mooi werk maken tot in de late 1990’s.
Knap nieuw werk uit Mexico Stad van Alexis Mata. Een soort glitch art meets kleurexplosies en ze zijn werkelijk allemaal geweldig. Plus cactussen doen het op de één of andere manier altijd goed? 🌵
Weer eens verdwaald in een portie vlaggen. Zoals deze voorstellen voor Estland mét Scandinavisch Kruis. Beetje gemiste kans wel, want ze zien er fantastisch uit. Maar ze hebben (sadly) gekozen voor de blauw, zwart en witte driekleur. Now do The Netherlands.
Waanzinnige fotoserie van Frank Herfort van metrostations in Oost Europa. De één nog mooier dan de ander. Zo indrukwekkend, bijna magisch. Kaartje kopen en gewoon bij elke halte even uitstappen dus.
Weer een fijne selectie van de betere ukiyo-e, want kijk nou eens. Hasui, Yoshida en Koitsu leverden toch puik werk af.
Even weg van de gebalde vuisten en setjes mannen met een erotische ondertoon uit de Sovjet-Unie, maar nu wat meer propaganda uit Polen, Vietnam en Japan.
Let it gooooooo. Nouja, sorry. Maar wel een heel tof project van Azuma Makoto. Bloemen, water en ***koud, maar dat levert wel fantastische beelden op.
Over (wereld)tentoonstellingen gesproken, vroeger maakte ze ook nog veel van die heerlijke birdeye views van de stad of het terrein waar het werd gehouden. Een soort aerial plaatjes avant la lettre.
De wereldtentoonstelling heeft niet alleen altijd goede posters, maar blijkbaar ook officiële postcards. Althans, de editie uit 1939 in New York wel. En dan meteen ook mokerveel. Van paviljoenen tot aan uitvindingen en van volledige overviews tot aan recreatie: een heerlijk kijkje in het tijdsbeeld.
Over Jerry-Lee Bosmans gepost, ik had weer een aantal series gemist. Zoals 328-343. Zoveel lekkere kleuren en vormen, geen idee waarom, maar het ticks alle boxes.